14/01/24
Η ώρα είναι 09.38 το βράδυ και εγώ μόλις ξάπλωσα για να χαλαρώσω μετά από μία άκρως απαιτητική μέρα. Είναι Κυριακή αλλά αυτό για εμένα μόνο ξεκούραση δεν σημαίνει. Τις Κυριακές τις έχω πλέον για να κάνω ακόμα περισσότερες δουλειές είτε στο σπίτι είτε στο eshop με τα ρούχα που έχω είτε στα συγγραφικά. Μέσα σε αυτή την ατελείωτη μέρα λοιπόν το μόνο που σκεφτόμουν συνεχώς είναι ότι θα έπρεπε η μέρα να έχει 48ώρες και αμέσως μετά, σκέφτηκα ότι αν δια μαγείας γινόταν αυτό, τότε θα γκρίνιαζα και θα ζητούσα περισσότερες ώρες και πάει λέγοντας…
Η γκρίνια λένε είναι στη φύση των γυναικών και ναι! Αν και δεν φημιζόμουν για την γκρίνια μου γενικά και νομίζω ότι ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα γκρινιάρα, μπορώ να πω με περηφάνια πια ότι καταλαβαίνω όλες τις γκρινιάρες του κόσμου. Τα τελευταία δυόμιση χρόνια γκρινιάζω συνεχώς. Δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος. Λίγο η ατελείωτη αυπνία, λίγο η γκρίνια του μωρού, λίγο οι δουλειές του σπιτιού, λίγο τα επαγγελματικά, λίγο τα ορμονικά, λίγο όλα μαζί… κάνουν την γκρίνια μας αχώριστη φίλη.
Μου ήρθε η ιδέα πριν λίγες μέρες να ξεκινήσω αυτή την κατηγορία στο blog μου, να φτιάξω ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο, που θα μπαίνω και θα γράφω ότι μου έρχεται στο μυαλό αφιλτράριστα και θα κάνω αναφορές στη μέρα μου. Η πρώτη μου σκέψη επίσης ήταν ότι επειδή το «γράψιμο» ήταν κάτι που με αποφόρτιζε γενικά στη ζωή μου, ίσως τώρα μέσα από το Dear Diary να δημιουργήσω ένα μικρό καταφύγιο συναισθηματικής αποφόρτισης όπου θα επανέρχομαι ανά διαστήματα για να βγάζω τα εσώψυχα μου και να νιώθω λίγο καλά. Και κάπου εδώ ξεκινάνε οι στόχοι του 2024…
Μπήκαμε στη νέα χρονιά και ενώ κάθε χρόνο έβαζα στόχους και ήταν κάτι που με ξετρέλαινε, τα τελευταία δύο χρόνια δεν υπάρχει κανένας στόχος καταγεγραμμένος. Η αλήθεια είναι ότι μέσα στο κεφάλι μου έχω δρομολογήσει πολλούς στόχους και αν είχα την πολυτέλεια του χρόνου θα έθετα ακόμα τόσους, όμως ξέρω πολύ καλά ότι αυτή τη στιγμή κάνω περισσότερα από όσα αντέχω και σωματικά και ψυχολογικά και ο πρώτος στόχος για το 2024 είναι:
- Να μην έχω στόχους!
Είναι τραγικό να θέτω έναν τέτοιο στόχο στον εαυτό μου. Όμως το 2024 θέλω να πηγαίνω χωρίς επαγγελματικούς στόχους. Θα ονομάσω αυτούς τους στόχους «όνειρα» και θα τους δώσω μέσα μου μία άλλη διάσταση πιο άυλη και πιο χαλαρή. Θα αφήσω το χρόνο και τις συγκυρίες να με καθοδηγήσουν προς τα όνειρα μου και θα δείξω εμπιστοσύνη και στα δύο. Θα αφεθώ, θα είμαι πιο χαλαρή και θα διασκεδάσω παρέα με τον χρόνο και ότι είναι να μου φέρει εκείνος, καλοδεχούμενο! Κουράστηκα τόσα χρόνια που πήγαινα με ένα «τεφτέρι» στο χέρι να κάνω τον απολογισμό μου. Καιρός να βγω από τα «κουτάκια» μου και να απολαύσω όσα θα μείνουν, όσα θα έρθουν και όσα θα φύγουν!
- Να γνωστοποιήσω όσο περισσότερο μπορώ το νέο μου βιβλίο!
Μπαίνοντας στο 2024, η χρονιά αυτή μου έφερε ένα υπέροχο δώρο. Ένα όνειρο μου έγινε πραγματικότητα. Ένα από τα βιβλία μου, το «Σιωπηλές Κραυγές» που αφορά την κακοποίηση της γυναίκας, βρήκε συγγραφικό σπίτι και δρομολογείται από τις ηλεκτρονικές εκδόσεις carmelasbooks.com προς έκδοση και μάλιστα φέρει και την σφραγίδα του κινήματος και μη κερδοσκοπικού οργανισμού strongme που αφορά την πρόληψη και την καταπολέμηση της έμφυλης βίας. Και ναι, ένα όνειρο μου έγινε πραγματικότητα γιατί κάποτε αυτό το βιβλίο ανέβαινε δωρεάν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του wattpad. Είχε ξεπεράσει τις δεκαπέντε χιλιάδες προβολές σε λίγο διάστημα και ένιωθα την αγκαλιά του αναγνωστικού κοινού παρά την δύσκολη και τόσο ευαίσθητη θεματολογία του. Θυμάμαι ότι είχα λάβει πολλά μηνύματα από γυναίκες που μου έλεγαν «μου κρατάς παρέα απόψε, κλαίω μαζί με τις ηρωίδες του βιβλίου σου και σε ευχαριστώ για όσα ένιωσα και νιώθω μέσα από αυτή την ιστορία».
Ο στόχος μου λοιπόν για φέτος είναι ένας: Αυτό το βιβλίο να γίνει η φωνή όλων των κακοποιημένων γυναικών και εγώ με τον τρόπο μου να βάλω το λιθαράκι μου σε όλη αυτή την κοινή μας προσπάθεια!
- Να μην πιέζομαι σε τίποτα!
Θέλω να πάρω λίγο τα πράγματα από την αρχή. Σαν να κάνω ένα μεγάλο restart μέσα μου. Η μητρότητα με άλλαξε και μου έθεσε καινούριες ανθρώπινες βάσεις. Ακριβώς επειδή ο ερχομός ενός παιδιού στην ιδέα και μόνο σε αγχώνει, έχοντας περάσει τα δύο χρόνια αυτής της μικρής εμπειρίας πια, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ο πρώτος μου στόχος για το 2024 είναι να μην πιέζω τον εαυτό μου σε τίποτα και να βάλω όρια και προτεραιότητα και σε εμένα. Και σκέφτομαι τώρα πόσο σημαντικό είναι να το συνειδητοποιήσουμε όλες οι μανούλες αυτό!
- Να «επενδύσω» στις ανθρώπινες σχέσεις ακόμα περισσότερο!
Είναι περίεργο το πως διαμορφώνουμε τον μικρόκοσμο μας και το πως επιδιώκουμε να ζούμε μέσα στην απομόνωση πολλές φορές. Θα με χαρακτήριζα αρκετά επικοινωνιακή όμως δεν είμαι ένας κοινωνικός άνθρωπος. Το αντίθετο, είμαι αρκετά μοναχική και ήμουν έτσι από παιδί. Έχω την ανάγκη πλέον να επιστρέψω στα συγγραφικά μου σχέδια που είχα αφήσει τότε, και να τα πιάσω σιγά σιγά όλα από την αρχή. Ακριβώς από εκεί που τα είχα αφήσει. Θέλω να δώσω χώρο και χρόνο αλλά και αφοσίωση σε κάθε συγγραφική προσπάθεια και να προσπαθήσω να διατηρήσω την αξία των ανθρώπινων σχέσεων σε ένα επίπεδο που με ικανοποιεί. Θέλω επίσης να βρίσκω προσωπικούς λόγους και να αναδεικνύω την ελληνική λογοτεχνία με όποιο τρόπο και θα προσπαθήσω πολύ γι’ αυτό. Επιθυμώ αυτή η φιλοσοφία να μου γίνει εμμονή. Και υπόσχομαι στον εαυτό μου φέτος να διαθέσω όλη αυτή την πηγαία θέληση προς τις ανθρώπινες σχέσεις με ανθρώπους που πιστεύω ότι αξίζει να το κάνω.
- Να διαβάσω περισσότερα βιβλία!
Αν κάτι θέλω σαν τρελή νομίζω ότι είναι αυτό. Νιώθω ότι το σώμα μου διψάει για ανάγνωση και αυτό που πρέπει να κάνω είναι να ακούσω τις ανάγκες μου. Θέλω να βάλω στόχο φέτος να διαβάσω περισσότερα βιβλία από ποτέ και απλά πρέπει να το κάνω!
************
Κοίτα να δεις που τελικά αυτό το ημερολόγιο που ξεκίνησε από μία προσωπική μου ανάγκη θα μου φανεί τελικά πολύ χρήσιμο γιατί, τώρα που το σκέφτομαι, θα επιστρέψω σε αυτό τέλος της χρονιάς και αρχές της επόμενης ίσως τα ξαναπούμε για να κάνουμε μαζί αυτόν τον απολογισμό!
