Δείτε το Βίντεο με την αφήγηση του παραμυθιού!
➤ Οι πιο όμορφες Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες – ΠΑΤΑ ΕΔΩ!
A CHRISTMAS CAROL
ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ποιος δεν γνωρίζει την Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Εμπενίζερ Σκρουτζ;
Η πιο διάσημη Χριστουγεννιάτικη ιστορία που φέρει τον πρωτότυπο τίτλο “A Christmas Carol” είναι μία νουβέλα, η οποία δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 19 Δεκεμβρίου 1843. Ο δημιουργός της είναι ο Άγγλος συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς και η έμπνευση του πάτησε πάνω σε ισχυρά μηνύματα τόσο προς τους μικρούς μας φίλους όσο και στους μεγάλους.
Το όνομα Σκρουτζ ταυτίστηκε με την φιγούρα ενός δύστροπου γεροτσιγκούνη, ο οποίος μισούσε τα Χριστούγεννα και όλους όσους είχαν την καλή διάθεση να γιορτάσουν την συγκεκριμένη περίοδο. Η ιστορία ξεκινάει με τον γέρο Σκρουτζ να πρωταγωνιστεί και να μονοπωλεί το ενδιαφέρον των αναγνωστών ή θεατών όταν εκείνος δείχνει στην αρχή του παραμυθιού την απέχθεια του για τα Χριστούγεννα προς τον υπάλληλο του, Μπομπ Κράτσιτ, τον οποίο εκμεταλλεύεται. Σύντομα όμως η ζωή του επιφυλάσσει την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής του τοποθετώντας τον στην πραγματική διάσταση των προβλημάτων, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ο σπαγκοραμμένος Σκρουτζ φαίνεται ότι ήταν πάντα αποστασιοποιημένος.
Το ίδιο βράδυ – παραμονή Χριστουγέννων – τον επισκέπτεται στο σπίτι του το φάντασμα του πεθαμένου συνέταιρου του, Τζακ Μάρλει, και εκείνος από τον τρόμο του προσπαθεί να συνέλθει προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό του ότι είναι αποκύημα της φαντασίας του. Μέσα από τα λόγια του όμως ο παλιός του συνέταιρος, του επισημαίνει ότι θα έρθουν να τον συναντήσουν άλλα τρία πνεύματα και ότι θα πρέπει να αλλάξει στάση ζωής.
Το πνεύμα του Παρελθόντος, το πνεύμα του Παρόντος και το πνεύμα του Μέλλοντος επισκέφτηκαν τον γεροτσιγκούνη Σκρουτζ και τον ταξίδεψαν μέσα στο ατελείωτο ταξίδι των αναμνήσεων του αλλά και σε γεγονότα που θα συνέβαιναν στο μέλλον. Αναπολώντας στιγμές που είχαν περάσει για εκείνον και αναθεωρώντας για τη στάση ζωής του όλα αυτά τα χρόνια, τα πνεύματα ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη ότι τον είχαν επισκεφτεί για έναν και μόνον σκοπό. Έπρεπε να του διδάξουν ότι η καλοσύνη και η γενναιοδωρία είναι δύο ακριβά δώρα που πρέπει να μας συντροφεύουν στη ζωή. Ο Σκρουτζ μετανιωμένος για τις πράξεις αλλά και την συμπεριφορά του, ξυπνάει πάνω στο κρεβάτι του επιβεβαιώνοντας ότι αυτό που είχε ζήσει δεν ήταν παρά ένα κακό όνειρο. Ένα όνειρο όμως που στάθηκε ικανό στο να τον αλλάξει για πάντα.
Η ιστορία αυτή αποδεικνύει ότι υπάρχει πάντα ελπίδα για την αλλαγή. Είναι η απόδειξη της προσφοράς, της αλληλεγγύης αλλά και της μετάνοιας.
Ο δημιουργός καταπιάνεται με θέματα ηθικής μέσα από αρνητικές στάσεις ζωής. Θέτει πολύ αξιόλογα και σοφά την σύγκριση των καλών και των κακών συμπεριφορών και αυτό το παραμύθι δημιουργεί κυρίως προβληματισμό μέσα από την ιδεολογική και συναισθηματική μεταστροφή του Σκρουτζ.
Η συγκεκριμένη νουβέλα θεωρούνταν μία οικονομική απογοήτευση τα πρώτα χρόνια της δημοσίευσης της. Χρειάστηκε να περάσουν κάποια χρόνια μέχρι να γίνει ευρέως γνωστή, αποδεκτή και εν τέλει να πάρει το δρόμο της επιτυχίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
ΥΠΗΡΧΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΣΚΡΟΥΤΖ;
Ο γνωστός Έλβς ή Τζον Μέγκοτ (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα), γνωστός και ως πραγματικός Σκρουτζ, γεννήθηκε το 1714. Η ιστορία προδίδει ότι ο Τζον Μέγκοτ άλλαξε το επώνυμο του σε Έλβς προκειμένου να κληρονομήσει την αμύθητη περιουσία του θείου του. Ο «πραγματικός Σκρουτζ» αν και έμεινε ορφανός σε μικρή ηλικία, προερχόταν από μία πολύ πλούσια οικογένεια αλλά η τσιγκουνιά ήταν το βασικό χαρακτηριστικό του. Χαρακτηριστικό που σύμφωνα με την ιστορία κληρονόμησε από την μητέρα του, η οποία φημολογείται ότι πέθανε από την πείνα για να μην ξοδέψει χρήματα για το φαγητό της.
Συχνά στο δρόμο τον Έλβς, τον περνούσαν για ζητιάνο μιας και η εξωτερική του εμφάνιση αλλά και ο τρόπος ζωής του γενικότερα – παρά τον πλούτο του – τροφοδοτούσε αυτή την εικόνα. Φημολογείται ότι έτρωγε με τους υπηρέτες του για να μην ξοδεύει επιπλέον ξύλα στο τζάκι. Ότι πολλές φορές δεν φρόντιζε να επιδιορθώνει ρωγμές ή φθορές στο τεράστιο σπίτι που έμενε, αφήνοντας το νερό της βροχής να τρέχει. Έτρωγε μουχλιασμένα φαγητά και κυκλοφορούσε με κουρελιασμένα ρούχα, καθώς επίσης τα βράδια έμενε στο σκοτάδι για να μην ξοδέψει επιπλέον κεριά.
Ο Ελβς εξελέγη βουλευτής στο βρετανικό κοινοβούλιο το 1772 εκπροσωπώντας το Μπέρκσιρ, αφού ξόδεψε μόλις 18 πένες για τα έξοδα της εκλογής του. Επίσης, ο Ελβς απολάμβανε να παρατηρεί άλλους να ξοδεύουν μικρές περιουσίες, επισκεπτόμενος τακτικά χαρτοπαικτικές λέσχες στο Λονδίνο. Κάτι που δεν εστιάζουν αρκετοί είναι ότι δάνειζε μεγάλα ποσά σε γνωστούς του, αρνούμενος να τα ζητήσει πίσω εκτός και αν αν εκείνοι του τα επέστρεφαν οικειοθελώς και αυτό γιατί θεωρούσε ότι το να τα ζητήσει πίσω, δεν ταίριαζε με τους καλούς τρόπους ενός τζέντλεμαν. Αξιοσημείωτο το ότι ξόδεψε και κάποια ποσά σε καλούς σκοπούς, όπως στην ανέγερση κτιρίων γεωργιανής αρχιτεκτονικής στο Λονδίνο. Στην πλατεία Πικαντίλι και τη Μπέικερ Στριτ. Ο Έλβς πέθανε το 1789 αφήνοντας μισό εκατομμύριο λίρες στους δύο νόθους γιου του, αφού δεν παντρεύτηκε ποτέ για να αποφύγει τα έξοδα του γάμου. Ο άνθρωπος που ήταν η βασική πηγή έμπνευσης στο διασημότερο παραμύθι του κόσμου ήταν τελικά μία ισχυρή προσωπικότητα γεμάτο αντιφάσεις.
Κάνε Εγγραφή στο Κανάλι μου στο YouTube για να ενημερώνεσαι κάθε φορά που ανεβάζω νέο βίντεο!
