Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΑΝΤΩ ΜΑΚΚΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ!
Γεννημένη το Μάιο του 1980 στην Αθήνα, η Μαντώ Μάκκα, η αγαπημένη συγγραφέας των “Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια” και “Αγκούσα” είναι μία γυναίκα γεμάτη ενέργεια, θετική αύρα και ευγένεια. Η συγγραφέας των δύο συλλογών διηγημάτων μας ξεδιπλώνει ιστορίες με διδάγματα ζωής και μέσα από τη συνέντευξη που μας παραχώρησε μας αφήνει να ανακαλύψουμε πτυχές του εαυτού της αλλά και της προσωπικότητας της. Η πορεία της ζωής είναι μία διαδρομή που θα της δώσει πολύτιμα εφόδια για να συνεχίσει ακούραστα να δημιουργεί.
Αποφοίτησέ από το Κλασικό Λύκειο Αναβρύτων. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα Αγγλικών, Οικονομικών και Marketing και φυσικά από το βιογραφικό της δε θα μπορούσαν να λείπουν τα μαθήματα Δημιουργικής Γραφής αλλά και τα μαθήματα Εικαστικών και Ιστορίας Τέχνης. Φιλομαθής και ακούραστη, συνεχίζει με την εξειδίκευση στη Μετάφραση στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και η εισαγωγή στην Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία και τη διδασκαλία αγγλικής γλώσσας σε μαθητές άλλων γλωσσών από το Πανεπιστήμιου του Leicester.
Η μεγάλη της αγάπη είναι η ζωγραφική και η κατασκευή κοσμημάτων από πέτρα ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφεί και στο διαδίκτυο. Είναι επίσης, μέλος της Επιτροπής Γυναικών συγγραφέων και της Επιτροπής Μετάφρασης και Γλωσσικών Δικαιωμάτων του Pen Greece. Έχει εργαστεί ως Καθηγήτρια Αγγλικών και ως διαχειρίστρια διαδικτυακών εφημερίδων.
Ας υποθέσουμε ότι είστε η κεντρική ηρωίδα ενός βιβλίου που γράφετε τώρα. Σκιαγραφήστε μας τρία βασικά προτερήματα και τρία μειονεκτήματα του χαρακτήρα σας.
Αν έπρεπε να γυρίσετε πίσω στο χρόνο και να μοιραστείτε μαζί μας την πιο δυνατή σας ανάμνηση, ποια θα ήταν αυτή;
Το κυνηγητό που έπαιζα μικρή στο χωριό με τη γιαγιά μου, τη μητέρα μου και τα αδέρφια της. Νομίζω ήταν η πιο ανέμελη και γεμάτη χαρά στιγμή εκείνης της περιόδου.
Η Μαντώ σήμερα τι θα έλεγε στην δεκαεξάχρονη Μαντώ;
Η απάντηση θα γέμιζε βιβλίο! Μεγαλώσαμε με τόσα στερεότυπα που δυστυχώς καθοδήγησαν πολλές μετέπειτα αποφάσεις. Θα της έλεγα να πιστέψει στον εαυτό της, να κυνηγήσει τα όνειρά της και να μάθει να βλέπει πίσω από τα μεγάλα λόγια.
Ποιο ήταν το στοιχείο που σας γοήτευσε και σας οδήγησε τελικά στο να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Δεν ήταν επιλογή, ήταν ανάγκη. Έπρεπε να βρουν διέξοδο όλα αυτά που κουβάλαγα μέσα μου και με έπνιγαν. Άρχισα να γράφω 12 χρονών και από τότε το γράψιμο έγινε κομμάτι μου.
Πείτε μας ένα βασικό εμπόδιο που θα συναντήσει ένας νέος συγγραφέας στο ξεκίνημα του.
Θεωρώ, χωρίς ευτυχώς να το έχω βιώσει, ότι το πιο δύσκολο είναι να βρει κάποιος/α έναν εκδοτικό που θα πιστέψει σε αυτόν/η και το έργο του/της, ώστε να φτάσει στο κοινό χωρίς να είναι αυτοέκδοση. Όχι ότι η αυτοέκδοση είναι κάτι κακό, απλά είναι πιο δύσκολο στη διανομή του έργου. Εγώ αυτό που λέω σε όλους/ες όσους/ες γράφουν είναι να μην τα παρατάνε, κάπου θα βρουν το ‘σπίτι’ τους.
Το πρώτο σας βιβλίο «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια» αποτελείται από είκοσι διηγήματα. Πως εμπνευστήκατε αυτές τις ιστορίες;
Τα ‘λεμόνια’ είναι ένα πρωτόλειο βιβλίο. Έγραψα για αυτά που με ενοχλούν στον κόσμο μας όπως η παιδική κακοποίηση, η πείνα, τα ναρκωτικά, η απώλεια, οι άστεγοι και πολλά άλλα, χωρίς διάθεση διδαχής απλά με ελπίδα ότι θα βγούμε από την αδράνεια και την αδιαφορία για τα μικρά και μεγάλα “εγκλήματα” που διαπράττουμε καθημερινά οι ίδιοι και όχι μόνο. Καταστάσεις που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας και τις προσπερνάμε, χαμένοι στις προσωπικές μας ανάγκες και επιδιώξεις. Είναι ένα βιβλίο που ναι μεν αναφέρεται στα σκοτάδια της ζωής αλλά ψάχνει το φως, την ελπίδα.
Το βιβλίο σας «Αγκούσα» είναι επίσης μία συλλογή διηγημάτων. Θέλετε να μας πείτε ποιες θεματολογίες πραγματεύονται οι ιστορίες αυτές;
Η ‘Αγκούσα’ μιλάει για άσχημες μέρες. Γεγονότα που μας σημάδεψαν, μας έκλεψαν την ανάσα. Στο σημείωμα του βιβλίο είχα γράψει ότι αν μπορούσα να ονομάσω αυτό το βιβλίο αλλιώς θα το έλεγα ‘Κατά διαόλου’ γιατί μιλάει για μέρες που άλλαξαν την πορεία των πρωταγωνιστών. Γεγονότα τραγικά αλλά και κάποιες φορές απλά. Δεν βιώνουμε όλοι τα ίδια πράγματα αλλά και να τα βιώναμε δεν σημαίνει ότι οι αντιδράσεις μας θα ήταν ίδιες. Όλοι μας κουβαλάμε μπαγκάζια που μας σημαδέψανε και για αυτό οφείλουμε να είμαστε λίγο πιο συμπονετικοί και τρυφεροί. Δεν χρειάζεται να ξέρουμε την ιστορία κάποιου απλά να θυμόμαστε ότι έχει κάποια ιστορία να μας πει.
Ποιο είναι το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Συνεχίζω να γράφω χωρίς ο προορισμός να είναι προκαθορισμένος. Η ιστορία είναι αυτή που θα αποφασίσει και την πορεία της. Ελπίζω πέρα από τα πεζά κείμενα, κάποια στιγμή να εκδώσω και μία ποιητική συλλογή.
Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας την μεγαλύτερη συγγραφική σας φιλοδοξία;
Δεν σκέφτομαι τόσο μακριά. Αυτό που θέλω και προσπαθώ είναι σε κάθε μου βιβλίο να γίνομαι καλύτερη γραφιάς, να πειραματίζομαι χωρίς ενδοιασμούς και τα βιβλία μου να έχουν κάτι καινούριο να αφηγηθούν.
Κλείνοντας, θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας ένα μότο ζωής που το ακολουθείτε πιστά.
Δεν ξέρω αν το ακολουθώ πιστά αλλά προσπαθώ να μην κάνω στους άλλους αυτό που δεν θα ήθελα να κάνουν σε εμένα και να σκέφτομαι τι κουβαλάνε οι άνθρωποι πριν βιαστώ να κρίνω.
Σας ευχαριστούμε θερμά. Ήταν ιδιαίτερη τιμή που σας είχαμε κοντά μας.
Ήταν μεγάλη χαρά και τιμή για εμένα να συμμετέχω ώστε να έρθω λίγο πιο κοντά με τους αναγνώστες σας.
ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΟΤΑΝ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΛΕΜΟΝΙΑ”!
Περίληψη
Πού πάνε οι αγάπες όταν πεθαίνουν;
Τι μας δίνει δύναμη να νικήσουμε τους φόβους μας;
Χάνονται οι άνθρωποι στις χαραμάδες του χρόνου;
Πόσο πονάει μια “σφαλιάρα” ψυχής;
Ζουν ήρωες ανάμεσά μας;
Πώς μετριέται η ζωή ενός παιδιού;
Γιατί οι δρόμοι είναι γεμάτοι βελόνες;
Τι κάνεις όταν η ζωή σού δίνει λεμόνια;
Είκοσι ιστορίες, βουτηγμένες στα σκοτάδια της ζωής, παλεύουν να βγουν στο φως. Ψάχνουν την αποδοχή, την αγάπη, τη λύτρωση, τη συμπόνια που όλοι έχουμε μέσα μας. Γυρεύουν έναν κόσμο αλληλεγγύης, έναν κόσμο καλύτερο…
ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΑΓΚΟΥΣΑ”!
Περίληψη
Αγκούσα η [angusa] δυσκολία στην αναπνοή, δυσφορία, δύσπνοια, αγκομαχητό.
«Οι δυο πιο σημαντικές μέρες στη ζωή σου είναι η μέρα που γεννιέσαι και η μέρα που ανακαλύπτεις γιατί» είχε πει ο Μαρκ Τουαίην. Τι γίνεται όμως με τις μέρες που μας σημαδεύουν; Με εκείνα τα γεγονότα που μας στοιχειώνουν;
Είκοσι ιστορίες, είκοσι διαφορετικές φωνές, είκοσι μέρες κωμικοτραγικών γεγονότων που έμειναν ανεξίτηλες στη μνήμη των πρωταγωνιστών.
Γίνεται να μισήσεις το λάδι; Κοστίζουνε οι λίρες; Τι κρύβουμε στα υπόγεια; Πόσο πονάει ένας κόκκινος κύκλος; Χτίζουν οι προίκες εκκλησίες; Πόσο ζυγίζουν οι αλυσίδες; Γεννιόμαστε με χρυσές κλωστές; Γιατί οι μύγες δεν κάνουνε διακρίσεις; Πλένονται τα βιβλία; Πώς μυρίζουν τα σάπια μήλα με ξινισμένα καλαμάρια; Γιορτάζουν οι νεκροί; Εσείς ακούτε φωνές;
***
