Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Γεωργία Λαμπάρα γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κι εργάστηκε ως δασκάλα αγγλικών και γαλλικών. Ασχολείται με την ποίηση, την πεζογραφία και το παιδικό παραμύθι.
Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής των Εκδόσεων Ιανός και έχει αρθρογραφήσει για τον ιστότοπο Εναλλακτική Δράση. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε διάφορους λογοτεχνικούς ιστότοπους. Τα τελευταία χρόνια διατηρεί το προσωπικό ιστολόγιο fotostalida.gr, όπου φιλοξενούνται ποιήματα, διηγήματα και άρθρα της, τα οποία υπογράφει με το ψευδώνυμο «Φωτοσταλίδα».
Στα νεανικά της χρόνια, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη μουσική και τα πρώτα της έργα είχαν τη μορφή μουσικών στίχων. Έχει διακριθεί για το στιχούργημα «Το φυλαχτό» και το ποίημα «Το ανείπωτο», τα οποία βραβεύτηκαν στον 4ο Διαγωνισμό Ποίησης των Εκδόσεων Κέφαλος με Πρώτο Βραβείο και Έπαινο αντίστοιχα. Τα έργα της δημοσιεύτηκαν στον συλλογικό τόμο του Διαγωνισμού.
Στην ενασχόλησή της με το παιδικό παραμύθι εμπνέεται από την αγάπη της για τα παιδιά. Σε πρώτη δημοσίευση, το παραμύθι της «Μια ανυπόμονη νεράιδα» θα συμπεριληφθεί στη Συλλογική Έκδοση «Σύντομα παραμύθια για Νεράιδες» των Εκδόσεων Αλάτι που θα κυκλοφορήσει το 2025.
Άλλες συμμετοχές της αποτελούν το ποίημα «Μικρόκοσμος» με το οποίο έλαβε μέρος στην Ποιητική Ανθολογία «Ξεφυλλίσματα» του Λογοτεχνικού Περιοδικού ITravelPoetry και το κείμενό της «Το μικρό λούτρινο αρκουδάκι» που δημοσιεύτηκε στο Τεύχος Οκτωβρίου 2024 του διαδικτυακού Λογοτεχνικού Περιοδικού Storywits.
Τον Νοέμβριο του 2024 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Στοχαστής η πρώτη της Ποιητική Συλλογή με τίτλο «Ονειροδρόμιο». Μέσα από τα 27 ποιήματα της Συλλογής, σκιαγραφείται το ταξίδι του ανθρώπου από το σκοτάδι της μοναχικότητας και των τραυματικών βιωμάτων στο φως της αγάπης και της αυτογνωσίας. Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε στο fotostalida.gr/vivlia
- Πώς διαχειρίζεστε την κριτική — θετική ή αρνητική — για το έργο σας;
Κάθε καλοπροαίρετη κριτική, είτε θετική είτε αρνητική, είναι αποδεκτή. Δεν έχουμε όλοι τα ίδια γούστα και είναι αναμενόμενο πως το έργο ενός συγγραφέα δεν μπορεί να αρέσει σε όλους. Με αυτά κατά νου παίρνω δύναμη από τις ειλικρινείς θετικές κριτικές για να συνεχίσω το έργο μου και διδάσκομαι από τις εποικοδομητικές αρνητικές για να βελτιώνομαι.
- Έχετε κάποιον “αναγνώστη πρώτης ανάγνωσης” πριν στείλετε το έργο σας σε εκδότη;
Όχι μόνο έναν! Πιστεύω πως είναι καλό να έχεις και μια δεύτερη και μια τρίτη γνώμη. Κάθε ειλικρινής εξωτερική ματιά μπορεί να εντοπίσει και κάποιο διαφορετικό σημείο που να χρειάζεται κάτι παραπάνω. Πρώτος λοιπόν, αναγνώστης είναι ο άντρας μου, του οποίου την κρίση εμπιστεύομαι απόλυτα κι έπειτα δυο – τρεις καλοί φίλοι που με βοηθούν να δω κατά πόσο το γραπτό μου αγγίζει τον αναγνώστη. Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι είναι απαραίτητη και μια καλή επαγγελματική επιμέλεια.
- Πιστεύετε ότι η ποίηση αποκαλύπτει την αλήθεια του κόσμου ή δημιουργεί έναν νέο κόσμο όπου η αλήθεια ανακατασκευάζεται;
Η ποίηση ψάχνει την αλήθεια μέσα στα πράγματα. Την επιδιώκει γιατί από αυτήν εμπνέεται. Έπειτα, όπως κάθε τέχνη, παίρνει στοιχεία της πραγματικότητας και είτε τα αναδεικνύει αυτούσια είτε τα χρησιμοποιεί ως υλικά για κάτι ανώτερο από αυτήν. Επομένως και αποκαλύπτει και ανακατασκευάζει. Άλλες φορές απογυμνώνει καταστάσεις από τα στερεότυπα και τη στυγνή θεώρηση της ρουτίνας κι αφήνει το νόημα καθαρό να υπονοείται μέσα από τις λέξεις της σαν αποκάλυψη κι άλλες εξυψώνει συναισθήματα, όπως ο έρωτας, σε μια σφαίρα ουτοπική, όπου κυριαρχούν η ευαισθησία κι ο ρομαντισμός.
- Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει κοινωνικές αντιλήψεις ή να επηρεάσει πολιτιστικά ρεύματα;
Κάθε βιβλίο εμπεριέχει την προσωπικότητα του συγγραφέα του. Η προσωπικότητα αυτή πλάθεται από τα κοινωνικά ρεύματα της εποχής στην οποία ζει. Η στάση του συγγραφέα απέναντι στα δρώμενα περνά μέσα στον γραπτό του λόγο και ορίζει το ύφος του κειμένου. Αν πάρουμε ως σύνολο, λοιπόν, τα βιβλία μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, θα διαπιστώσουμε ότι η λογοτεχνία γράφει παράλληλα και ένα κομμάτι της κοινωνικής ιστορίας. Επομένως δημιουργεί και δημιουργείται από κοινωνικές αντιλήψεις, επηρεάζει και επηρεάζεται από πολιτιστικά ρεύματα, ως αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού κάθε τόπου. Από εκεί και πέρα, η λογοτεχνία ιδωμένη ως έκφραση ανθρώπων που κατέχουν τη δύναμη του λόγου, μπορεί σαφώς να γίνει εργαλείο επιρροής, ανάλογα τη χρήση του. Μπορεί να ενημερώσει, να προβληματίσει, να ευαισθητοποιήσει, αλλά και να φανατίσει ή να στηλιτεύσει.
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ!
- Έχετε δοκιμάσει ποτέ να γράψετε σε διαφορετικό λογοτεχνικό είδος από αυτό που συνήθως προτιμάτε;
Μου αρέσει να πειραματίζομαι με διάφορα είδη γιατί αγαπώ τη γραφή στο σύνολό της. Πριν αρχίσω ν’ ασχολούμαι συστηματικά, έλεγα στους γύρω μου «πες μου τι θες να γράψω και θα το γράψω». Από παραμύθι, στίχους για τραγούδι, διήγημα, μέχρι και σλόγκαν για διαφήμιση. Είναι θεμιτό και απαραίτητο πολλές φορές να προσανατολίζεσαι, να εξασκείσαι και να βελτιώνεσαι σε έναν συγκεκριμένο τομέα της συγγραφής, όμως προσωπικά τη βλέπω ως άνθρωπο. Θέλω να γνωρίσω όσες περισσότερες πτυχές της μπορώ, γιατί την αγαπώ και τη θέλω στη ζωή μου.
- Πόσο χώρο αφήνετε στο ασυνείδητο κατά τη διάρκεια της γραφής, και πώς διαχειρίζεστε την ισορροπία ανάμεσα στη συνειδητή τεχνική και την άλογη έμπνευση;
Είμαι πάντα ανοιχτή στη συγγραφική μου διαίσθηση. Την ακούω, γράφω όσα μου υπαγορεύει μέσω της έμπνευσης κι έπειτα δίνω τη σκυτάλη στη συνειδητή τεχνική. Τότε γίνεται το «χτένισμα» που λέμε. Όσο περισσότερο εξασκούμαι όμως, τόσο πιο αβίαστη γίνεται η συνύπαρξη ωμής έμπνευσης και τεχνικής και τόσο πιο εύκολο μου είναι να δαμάσω το ασυνείδητο και να αποφασίσω ποια τεχνική θέλω να εφαρμόσω. Πρόκειται για μια διαδικασία που εξελίσσεται διαρκώς.
- Η ποίηση, για εσάς, είναι μια πράξη μνήμης ή μια μορφή λήθης; Και πώς αυτό επηρεάζει τη σχέση σας με το παρελθόν;
Είναι μια πράξη μνήμης που μου επιτρέπει να περάσω στη λήθη. Οξύμωρο, αλλά εφικτό. Όταν μετατρέπω ένα βίωμά μου σε ποίημα, νιώθω ότι φεύγει πια από μένα. Αφού αποτυπωθεί σε λέξεις, περνά από το προσωπικό στο συλλογικό. Αυτή η διαδικασία με βοηθά να θεραπεύω τραυματικές εμπειρίες και να θυμάμαι το παρελθόν μέσα από την τέχνη.
- Έχετε κάποιες “τελετουργίες” ή ρουτίνες πριν αρχίσετε να γράφετε;
Δεν έχω την πολυτέλεια αυτή, δυστυχώς λόγω περιορισμένου χρόνου. Απλά κάθομαι και γράφω. Θα ήθελα όμως να έχω ένα παράθυρο με όμορφη θέα μπροστά στο γραφείο μου, ν’ ανοίγω τα παραθυρόφυλλα, να παρατηρώ κι ύστερα να ξεκινώ το ταξίδι των λέξεων.
https://fotostalida.gr/oneirodromio/
- Πόσο δύσκολη είναι η απόφαση για το πότε ένα βιβλίο είναι “έτοιμο”;
Δεν είναι εύκολο να πάρεις μια τέτοια απόφαση κι αυτό γιατί η συγγραφή είναι μια ζωντανή διαδικασία που δε σταματά, αλλά εξελίσσεται μέσα στον χρόνο. Αντίθετα, τα βιβλία καλούνται να πάρουν μια ολοκληρωμένη μορφή και να μείνουν μ’ αυτήν. Παγιώνουν, δηλαδή, τη γραφή, αποτυπώνουν ένα στάδιο εξέλιξής της κι εγκλωβίζουν ένα κομμάτι ζωής, το οποίο αναγεννάται σε κάθε ανάγνωση. Προσωπικά με κουράζουν οι ατέλειωτες διορθώσεις, οπότε μόλις νιώσω ότι τα σημεία που χρειάζονταν διόρθωση με ικανοποιούν και έχω το οκ και από τον επιμελητή, σφυρίζω τη λήξη.
- Πώς βλέπετε τη μελλοντική πορεία της λογοτεχνίας στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και της ταχύτητας;
Αν και τα σημάδια είναι ανησυχητικά, θέλω να πιστεύω ότι η ανθρώπινη δημιουργικότητα και έμπνευση δε θα εκλείψει. Εκείνο που με ανησυχεί περισσότερο είναι το μέγεθος του αναγνωστικού κοινού. Οι φρενήρεις ρυθμοί που ακολουθούμε μας αποτρέπουν από το να αφοσιωθούμε στο διάβασμα το οποίο απαιτεί χρόνο. Η λογοτεχνία δε συμβαδίζει με την ταχύτητα των εποχών, αλλά με τον προσωπικό ρυθμό του συγγραφέα ή του αναγνώστη. Δε χωρά βιασύνη, γιατί χάνεται η μαγεία και η απόλαυση. Προσωπικά πιστεύω πως δε χωρά ούτε η τεχνητή νοημοσύνη στη διαδικασία της δημιουργίας και της τέχνης. Στο χέρι μας είναι να μην την παραδώσουμε ή νοθεύσουμε. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένα καλό εργαλείο, που μπορεί να φανεί απείρως χρήσιμο σε άλλους τομείς. Όσο του επιτρέπουμε να επεμβαίνει στην ανθρώπινη μοναδικότητα, τόσο θα χάνουμε την ταυτότητά μας.
